Geen vergadering
Gelukkig nieuwjaar!

Lamborghini Huracan
Lego 1/15
Très intéressante présentation sur un sujet peu courant en modélisme: Lego
Armando Frassi

Republic P-47D Razorback
Tamya 1:48
Door Renaud Labarbe

Nakajima A6M2-K Rufe
Tamya 1:48
Vignette door Renaud Labarbe

Curtiss P-40N
Academy 1:48
Door Renaud Labarbe

Песня для Парня ("Song for Guy")
Tamiya KV-1 Mod.1940 in schaal 1:48; Tamya-figuren, allemaal aangepast.
Dit vignet werd gemaakt ter nagedachtenis aan Guy Polinard, lid van Jemeppe Modelism tussen 2017 en zijn dood in juli 2021. Het idee voor dit stuk kwam van Elton John's 'Song for Guy' en deze KV-1, die Guy was beginnen bouwen, leek me een goed uitgangspunt voor de creatie van een kort toneelstukje dat Sovjetsoldaten in rust laat zien in de lente van 1940. Terwijl de maaltijd werd bereid, zong een van deze soldaten een klein ritornello als eerbetoon aan Guy, begeleid op de concertina door een van zijn kameraden. De Russische titel, 'Pesnya dlya Parnya', betekent 'Lied voor Guy', dat ik heb besloten in het Engels te laten.

Republic F-84F Thunderstreak
Special Hobby 1/72
Sébastien Dirich

La Rencontre
Meng/Bronco/ICM 1/35
Saynete FT17/Simca 5
Le Renault FT-17 est un char léger français de la Première Guerre mondiale, considéré comme le premier char moderne en raison de sa configuration révolutionnaire : une tourelle rotative à 360°, un moteur à l’arrière et un équipage de deux hommes (conducteur et chef de char). Armé d’une mitrailleuse Hotchkiss de 8 mm ou d’un canon de 37 mm, il était léger, maniable et adapté aux terrains boueux du front. Produit à plus de 3 000 exemplaires, il a influencé la conception des chars futurs et a été utilisé jusqu’à la Seconde Guerre mondiale.
Door André Lambinon

Seals Argentins
Gekko 1/35
Claude Antoine
Nebelwerfer 42
Esci 1/35
Claude Antoine


Cthulhu
Impression 3D 1/144
Cthulhu est une entité cosmique créée par l'écrivain H.P. Lovecraft. Ce monstre tentaculaire est censé résider dans la cité engloutie de R'lyeh, attendant de se réveiller et de semer le chaos dans le monde. Sa mythologie a inspiré de nombreuses œuvres de fiction et est devenue un symbole de l'inconnu et du terrifiant sublime.
Patrice Leonard

USS Keokuk
OKB Grigorov 1/700
USS Keokuk, tijdens het bombardement op Fort Sumter op 7 april 1863.
De USS Keokuk werd in december 1862 in New York City te water gelaten en begin maart 1863 in dienst gesteld bij de Amerikaanse marine. Het schip nam deel aan de noordelijke aanval op Fort Sumter, een belangrijk fort ter verdediging van de Atlantische havenstad Charleston in South Carolina. De inname van dit fort door rebellen in april 1861 was de vonk die de Amerikaanse Burgeroorlog deed ontbranden. Ondanks verschillende Noordelijke aanvallen bleef het fort (en de omgeving) tot het einde van het conflict onder Zuidelijke controle.
De flottielje waarvan de USS Keokuk deel uitmaakte werd op 7 april 1863 getroffen door de verdedigingswerken van het fort en de haven en moest zich terugtrekken; getroffen door minstens 70 projectielen werd de USS Keokuk verlaten en zonk in de ochtend van 8 april, minder dan een maand na haar indiensttreding. Het schip was een prototype van een nieuw type Ironclads (schepen 'bekleed met ijzer') die, vanaf 9 maart 1862 en de beroemde slag bij Hampton Road (Virginia) tussen de USS Monitor en de CSS Virginia, de oorlogsvoering op zee voor altijd veranderden.

De USS Keokuk was bewapend met twee 280mm kanonnen, één onder elk van de twee vaste 'koepels', elk met drie kleine openingen in een hoek van 90 graden ten opzichte van elkaar om te vuren. Na de ervaring die was opgedaan met de USS Monitor, hadden de piloot en kapitein van de USS Keokuk eindelijk een meer centrale, verhoogde en beschermde positie, wat manoeuvres, communicatie met de schutters en het afvuren van wapens vergemakkelijkte (de schutters hadden vrijwel geen zicht op de buitenkant). Haar buitenste romp had een koepel om projectielen af te schieten, maar haar gemengde bepantsering (hout tussen twee stalen platen) was niet genoeg om de havenverdediging te weerstaan, tenminste niet die van de haven van Charleston...
Met een lengte van 46 m, een breedte van 11 m en een diepgang van 2,59 m was ze meer een binnenvaartschip (net als de monitors (de USS Monitor gaf haar naam aan al deze 'platte' schepen die na haar werden gebouwd), en in feite was navigeren op open zee op zijn zachtst gezegd moeilijk en riskant, met elke kleine golf die over het dek ging en het werk van de pompen er niet makkelijker op maakte...
Het leven voor de 92-koppige bemanning was nauwelijks aangenaam, met temperaturen binnen die konden oplopen tot 65 graden Celsius, rook en deeltjes van kolen, kruit en lampen, vochtigheid (voornamelijk door lekken), geuren (afval, zweet, enz.), gebrek aan daglicht en, in tijden van strijd, voor de meeste bemanningsleden een totaal gebrek aan informatie over hoe de gevechten verliepen. Waar mogelijk leefde, at en sliep de bemanning aan dek of onder de canvas 'prieeltjes' die boven de torentjes waren gebouwd.
Ce kit au 1/700 provient de l'artisan bulgare OKB Grigorov; la minuscule boîte, à peine plus grande qu'une boîte d'allumettes, contient un peu plus d’une vingtaine de pièces en résine et en photodécoupe, toutes d'excellente facture. Voulant réaliser un navire 'en action', je n'ai eu besoin ni des gardes-fous en photodécoupe, ni des canots de sauvetage en résine, tous ces 'extras' pouvant gêner le tir des armes et la conduite du navire.. L'idée de représenter le tir d'un boulet m'est venue assez tôt; cela a juste nécessité le forage d'un trou dans la coque (du type 'waterline') et la mise en place dans une des tourelles d'un LED. Après la peinture d'un primer de carrosserie blanc, la partie plate du pont est peinte en bois, et la coque en gris foncé. Des jus foncés (gouaches d'artistes) sont ensuite appliqués. Je n'ai pas voulu 'en faire trop' (vu l'échelle) et n'ai pas drybrushé le pont en bois d'une teinte plus claire. Je n'ai pas pu trouver d'information sérieuse quant à la peinture de la coque de au dessus de la ligne de flottaison.. Etait-elle peinte en noir? J'ai préféré lui donner un aspect métallique, en frottant du graphite (un 'bête' crayon noir) sur le gris foncé. Un dernier jus foncé (huile d'artiste) est ensuite placé sur le graphite pour diminuer le brillant et donner, en frottant, ici et là, un pinceau plat sec) à certaines plaques de métal un peu plus ou un peu moins d'éclat. J'ai aussi voulu donner à l'eau du port un aspect varié du à la rencontre des eaux du fleuve et de l'océan. Un cercle de plastique card sur lequel est collé une feuille d'alu froissée est peinte en gris primer puis barbouillée de teintes brunes, bleues et vertes. Une couche de 'Water Gel' AK est appliquée au-dessus, la coque du navire est ensuite placée (dans une fosse préalablement découpée dans le plastique card). Les vaguelettes et écume (et l'onde de choc du tir) sont ajoutées en Milliput puis peintes en blanc cassé; un jus bleu-brun-verdâtre (!) suit, et on termine avec un léger drybrushing au blanc pur et un coup de vernis brillant (que l'on ajoute aussi, irrégulièrement, le long du bas de la coque). Le 'coup manqué' sudiste est réalisé en ouate et colle blanche teintée, ici et là, de ce jus bleu-brun-verdâtre, le tir nordiste figuré d'ouate collée sur le LED (préalablement teinté de jaune et d'orange) et taillé pour figurer un globe de fumée légèrement irrégulier. La cheminée du navire est elle ornée d'un peu d'ouate copieusement teintée de gouache sépia. Voilà, un petit projet qui m'a tenu en haleine pendant, ooh, bien trois jours, histoire de revoir un peu l'Histoire, celle avec un grand 'H' du tout début de la guerre navale moderne.
Door Dominique Jadoul